Van waaruit is mijn schrijflust ontstaan en waarom ben ik aan deze blog begonnen? Deze wens, de droom om te schrijven, ontstond al in mijn kinderjaren. Het begon met kleine korte verhaaltjes en het verlangen naar meer, werd steeds maar groter.

Als kind had ik een passie voor schrijven, hele dagboeken zijn uit mijn hand gekomen. Ik schreef over mijn leven, over de dingen die ik meemaakte. Soms positief, soms ook negatief. Mijn leven ging helaas niet altijd over rozen. Mijn dagboeken waren voor mij een veilig baken in de onveilige wereld waarin ik opgroeide. In de tijd dat ik op de Havo zat deelde ik met één van mijn vriendinnen zelfs een dagboek, waar we elk onze avonturen en belevenissen in opschreven. Dat hebben we jarenlang volgehouden tot we elk een andere kant uitvlogen.

Brieven schrijven deed ik ook met passie en liefde. Ik schreef niet zomaar een brief, het werden soms hele boekwerken. Mensen die van mij een brief ontvingen, werden getuigen van een deel van mijn leven. Ook op postkaarten die ik vanaf mijn vakantieadres stuurde, lukte het mij om elk hoekje vol te schrijven. Ik had zelfs een penvriendin in Zuid Afrika. Ik vond het zo bijzonder om op die manier mijn verhalen te kunnen delen en de verhalen van anderen mee te kunnen lezen. 

Als kind had ik nog één hele grote droom, namelijk het schrijven van een boek. Vaak probeerde ik zinnen op papier te zetten en steeds was ik niet tevreden, dus gooide ik vervolgens dikke proppen in de prullenbak. Toen de pc's kwamen met de digitale wereld heb ik hier en daar enkele verhalen geschreven en online gepubliceerd. Ik heb zelfs een tijdlang mogen bloggen voor een platform voor mensen met een onzichtbare ziekte. Dit heb ik volgehouden tot ik mijzelf zodanig onder druk zette, dat het schrijven mij meer stress dan plezier opleverde en ik geen andere optie zag dan daarmee te stoppen.

Toen ik eind 2018 in een tweede burn-out terecht kwam, zag ik het leven even niet meer zo positief in. Kort daarop belandde ik in een depressie en bestond mijn leven enkel nog uit opstaan, eten en slapen. Vanwege de lange wachtlijsten bij ggz kon ik niet bij de psychotherapeute terecht die mij eerder had behandeld. Om toch aan mijzelf te werken besloot ik een aantal cursussen online te gaan volgen. Eén daarvan was een schrijverscursus. Ik begon met korte verhaaltjes en had al snel de smaak weer te pakken. In deze periode werd ook mijn dagboek weer een belangrijk onderdeel van mijn leven. Tijdens mijn herstel sprak ik met mijzelf af om binnen 5 jaar de eerste bladzijdes van mijn boek te gaan schrijven.

Met deze website heb ik een eerste start op weg naar dat boek gezet. En ik heb er vertrouwen in dat het gaat komen. Want als ik één ding in het leven over mijzelf heb geleerd, is dat wanneer ik geloof dat ik het kan,  ik het ook tot uiting kan brengen.