Waar het allemaal begon

Nadat mijn vakantie naar Griekenland in 2020 werd geannuleerd heb ik direct geroepen, dat wanneer het goede moment zich zou aandienen ik me door niets en niemand zou laten tegenhouden om weer naar Kefalonia te gaan. Dat moment kwam in januari 2021. Ik boekte een reis voor 15 dagen voor mijzelf en mijn jongste dochter Diecke. Robin en ik woonden nog maar net samen en ik had nog geen idee van zijn plannen om wel of niet naar Amerika te gaan, aangezien deze reis ook werd geannuleerd in 2020.

Terwijl ik het boekingsprogramma van één van Nederlands grootste reisorganisaties open had staan, vroeg ik aan Robin of hij zin had om met mij en Diecke mee te reizen. Zonder twijfel luidde zijn antwoord volmondig 'Ja'. Ik boekte daarop een reis voor 15 dagen van 21 juni tot en met 5 juli. We telden daarna letterlijk de maanden en dagen af om eindelijk weer naar Griekenland te mogen gaan. Zelf was ik al meerdere keren op Kefalonia geweest, de eerste keer in 2016. En in 2019 nam ik Diecke mee voor een moeder-dochtervakantie. Ook zij werd op slag verliefd op het eiland, zoals ik de jaren ervoor al mijn hart aan dit eiland verloren had.

De weken voorafgaand aan onze reis namen Diecke en ik, Robin mee op alle avonturen die wij hadden beleefd. Om Robin niet teveel te overstelpen met een overvolle planning tijdens deze vakantie, spraken we af, dat wanneer één van ons van te voren aanvoelde liever een dag bij het zwembad te blijven, dat dit ook akkoord was. En zo vertrokken we 21 juni met zijn drietjes vol goede zin naar het prachtige Kefalonia.

Direct na aankomst voelde het zowel voor mij als Diecke als thuiskomen en al snel merkten we dat Robin dit gevoel met ons deelde. Ik werd benoemd tot reisgids, vanwege de keren dat ik al op dit eiland was geweest. Ik kende ook veel van de verborgen plekjes, die een hoop toeristen vaak (nog) niet kennen. Vanuit de meeste reisorganisaties word je namelijk veelal naar de meest bekende (lees verkopende) trekpleisters gewezen en mis je echt heel veel natuurschoon. Zo maakten we samen elke dag opnieuw de mooiste herinneringen.

Op de dagen dat we uitrusten van het avonturen maken, zaten we met onze laptop aan het zwembad te werken in de schaduw vanaf een zonnebed. Want buiten het feit dat het met 38 graden Celsius aan het zwembad nog uit te houden was, moest er, ondanks onze vakantie,  ook gewoon gewerkt worden. Want met een eigen webshop lopen de orders altijd door.

Na een paar dagen merkten zowel Robin als ikzelf op dat we deze manier van werken wel prettig vonden. In de ochtend en namiddag klapten we onze laptops open en tussendoor lagen we in het water of genoten we van de rust en het uitzicht om ons heen. Vanuit ons hotel keek je namelijk uit over de prachtig blauwe Ionische zee. En al snel werden er plannen gesmeed om in 2022 terug te gaan. Van 15 dagen werden het 21 dagen en voor we het wisten zaten we met de eigenaar van het hotel om de tafel om te kijken naar de mogelijkheden voor het komende jaar.

Én zo begon ons avontuur. De plannen lagen er, enkel aan de uitwerking moest nog worden gesleuteld. We vertrouwden erop dat dit zichzelf in de loop der maanden aan ons zou openbaren. Dat we er 82 dagen later alweer zouden zitten, had niemand ons op dat moment kunnen voorspellen.